Είναι πασιφανές ότι η σχέση λαού – πολιτικού συστήματος περνάει
μια από τις χειρότερες φάσεις της σε όλη
την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Είναι διακριτό παντού από τον μπακάλη της
γειτονιάς μου που αγωνιά για το τι ξημερώνει, μέχρι τον νεαρό άνεργο που εγκαταλείπει
την χώρα του απογοητευμένος (προκειμένου να βρει μια θέση εργασίας), είναι διακριτό
σε μένα, σε εσένα σε όλους.
Εύλογο είναι λοιπόν
το ερώτημα «πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο;», «τα φάγαμε μαζί;» , τι μερίδιο
ευθύνης έχουμε εμείς σε αυτό; Πριν 6 χρόνια η χώρα μας διοργάνωσε (με χρήματα
κρατικά), διαγωνισμό της Eurovision,
σπαταλώντας υπέρογκα ποσά, ενώ ένα χρόνο πριν οι Ολυμπιακοί αγώνες (κανείς δεν
αμφισβητεί την σπουδαιότητα τους) που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα προκάλεσαν
τον θαυμασμό όλης της υφηλίου και κόστισαν στο κράτος περίπου 11 δις. ευρώ
(ανεπίσημες κυβερνητικές πηγές το ανέβαζαν στα 20 δις. ) . Πως λοιπόν μόλις 4-5
χρόνια μετά και με το πρόσχημα μιας επερχόμενης, παγκόσμιας οικονομικής κρίσης
μας ανακοινώνεται ότι δεν υπάρχουν λεφτά στα κρατικά ταμεία; Πως σήμερα
απειλούμαστε με πτώχευση; Σίγουρα δεν
πτωχεύεις από την μια μέρα στην άλλη , αλλά οδηγείσαι σταδιακά σε μια τέτοια
κατάσταση. Γιατί έπρεπε να φτάσουμε στα τελευταία αυτά στάδια για να ανησυχήσουμε;
Γιατί αυτές οι σπατάλες προκειμένου να κερδίσουμε τις επευφημίες Ευρωπαίων (και
όχι μόνο) ; Ματαιότης –Ματαιοτήτων. Στο κάτω-κάτω πήραμε τις απαντήσεις μας
(από τους Ευρωπαίους) ετεροχρονισμένα αλλά με απόλυτη σαφήνεια σήμερα.
Η μόνη λογική
απάντηση είναι δυστυχώς πολύ κλισέ.. Όταν απέχεις 20 βήματα από τον γκρεμό και
κάνεις 19 βήματα μπροστά, ή θέλεις να αυτοκτονήσεις ή δεν ξέρεις που είσαι και
τι σου γίνεται. Ούτε εμείς οι πολίτες ξέραμε τι μας γίνεται και σαφώς ούτε οι
εκάστοτε πολιτικοί. Πολιτικοί που μέχρι και σήμερα αντιλαμβάνονται την ίδια την
πολιτική σαν επάγγελμα - καριέρα και όχι σαν αυτό που πραγματικά είναι. Γιατί
η πολιτική είναι λειτούργημα, πληρώνεσαι από το κράτος για να ζεις άνετα και να
είσαι στην υπηρεσία του και όχι το κράτος να είναι στην δική σου υπηρεσία, εξυπηρετείς
το συμφέρον του λαού σου , δεν εξυπηρετούν οι κρατικοί φορείς το δικό σου
προσωπικό συμφέρον εις βάρος άλλων και είσαι ίσος με τους συμπολίτες σου
απέναντι στον νόμο δεν παραγράφονται τα ανομήματα σου επειδή είσαι σε σχέση
ισχύος. Έτσι γινόταν τόσα χρόνια. Για τα ΜΜΕ δεν θα σχολιάσω καν. Δεν
είναι τίποτα περισσότερο από Super Markets που σου προσφέρουν πάντα τα προϊόντα που έχουν περισσότερη
ζήτηση. Τα λόγια περισσεύουν.
Κανένας μας δεν
πρέπει να θεωρήσει τον εαυτό του αθώο και άσχετο με την σημερινή κατάσταση. Οι
πολιτικοί δεν είναι εξωγήινοι που ήρθαν από τον ουρανό. Κάπως βρέθηκαν εκεί που
βρέθηκαν. Και πείτε μου ποιος έλληνας δεν ψήφισε κάποιο πρόσωπο έστω μια φορά
με γνώμονα το πώς θα βολέψει τον εαυτό του, την κόρη του ή τον γιο του. Νομίζω
ότι είναι ελάχιστοι και για εμένα προσωπικά άξιοι θαυμασμού και κοινωνικά
πρότυπα για όλους μας. Όλα αυτά είναι
λάθη που πρέπει να ξεπεράσουμε όχι όμως και να ξεχάσουμε γιατί το αύριο είναι
καλύτερο μόνο αν έχεις την ανάμνηση του χθες και των πραγμάτων που έμαθες. Είμαι
ΕΛΛΗΝΑΣ και είμαι περήφανος για αυτό.
Γιατί για εμένα η λέξη Έλληνας δεν μου φέρνει στο μυαλό τις λέξεις
διαπλοκή, διαφθορά , τεμπελιά και κακομοιριά αλλά λέξεις όπως το φιλότιμο,
περηφάνια, Δημοκρατία (που δυστυχώς κοντεύουμε να ξεχάσουμε τι σημαίνει) και
σκέψεις όπως οι κόκκινοι ρόζοι στα χέρια ηλικιωμένων εργατών και αγροτών, που
δούλεψαν ατελείωτες ώρες σε συνθήκες διόλου ‘’ευρωπαϊκές’’.
Ναι, πιστεύω στα
λάθη του παρελθόντος αλλά εξίσου πιστεύω και στην επόμενη σελίδα ενός νέου
κεφαλαίου. Φτάνει μόνο να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα που θεωρούσαμε
παγιωμένα. Φτάνει να γίνουμε καλύτεροι για εμάς τους ίδιους και όχι για την
κοινή γνώμη, Φτάνει να σταματήσουμε να είμαστε προσκολλημένοι σε παρατάξεις
φορώντας παρωπίδες και να πιστέψουμε σε πρόσωπα που έχουν όραμα και πραγματική
όρεξη ανεξάρτητα απ’ το που «ανήκουν».
Ας γίνουμε λοιπόν
εμείς οι ίδιοι η αλλαγή που θέλουμε να δούμε σε μια χώρα που συνεχώς
αποσυντίθεται…
